Światełko...

Zrobiłam kolejny, cudowny, krok w moim życiu. Dzień zapowiadał się pięknie. Świeciło słońce, ja wygarnęłam ojcu co o nim myślę (na ten moment czekałam całe 12 lat) i wreszcie poczułam się wolna. 

A potem dostałam wiadomość na FB, że mój 23 letni wujek nie żyje. 

Zaczęłam się smiać - dobry żart, pomyślałam. Ale zadzwoniłam do mamy. Potwierdziła. 

Kolejna próba? Pogodziłam się z tym. Jest mi przykro, ale nie mogę przecież nic zrobić. Nie przywrócę mu życia, a wiem, że tam gdzie teraz jest - jest szczęśliwy. Z tego wszystkiego - poszłam na mszę, chociaż nigdy tego nie robię. Modliłam się. I poczułam się lepiej, pewniej. 

I w sumie jest mi głupio, bo wszyscy pogrążeni są w żałobie, płaczą, nie mówią i są poddenerwowani. Ja jestem teraz w Anglii, nie mogę nawet wrócić na pogrzeb. Nie dzwonię do Polski, bo wiem, ze będą mi mieli za złe, że nie płaczę, nie rozpaczam i śmieję się. Ale co innego mam robić? Załamać się? Nigdy w życiu... 

Proszę Was tylko o jedno... pomódlcie się w intencji zmarłego Artura "Axy" i poproście o siłę i zdrowie dla rodziny. Będę bardzo wdzięczna. Wysyłam im ciągłe światełko, ale dzięki Wam może ono stać się mocniejsze i bardziej pomocne. 

~*~

Przechodząc do bardziej pozytywnej części notki, chodziłam ostatnio po sklepach i trafiłam do drogerii, w której zakupiłam sobie kolejną paletkę Sleek (Curacao - Caribbean). Jestem z tego faktu prze szczęśliwa i już zrobiłam nią pierwszy makijaż. Zdjęcie paletki zamieszczę z internetu, moje zdjęcia nie bardzo oddają kolorystykę. Oto ona:

A oto mój makijaż (I):

Jakoś tak na żywo bardziej mi się podobał...